Ini Bukan Apa-Apa

Kekadang elok juga jika kita luahkan apa-apa yang terpendam dalam diri. Tapi kenalah luahkan pada mereka yang berkenaan, kalau takat luahkan pada tunggul kayu ataupun tiang lampu baik tak payah. Buang masa jer. Motif kat sini bukan lah nak suruh pihak-pihak terbabit tu paham tapi sekadar nak mereka tahu. Paham dan tahu adalah dua menda yang tak sama walaupun ada sikit iras-iras rupa. Sebabnya ada spesies yang memang jenis tak paham atau buat-buat tak paham walaupun pada dasarnya tak la sukar sangat untuk memahami. Tapi bahana daripada kesanggupan untuk meluahkan tidak boleh diramal walaupun pakai radar ramalan cuaca versi terkini. Sekarang zaman moden, bagi mereka yang memiliki kuasa ataupun super power, anda mungkin kena blacklist. Kalau zaman dulu confirm kena sumpah jadi sibur-sibur ataupun kereta kuda beroda dua. Tapi kalau tak luahkan lagi bawak bencana, seolah-olah diperhanjingkan atau diperkotak katikkan adalah satu rahmat. Memang setiap benda yang dilakukan ada risiko tersendiri tapi kalau tak berani ambik risiko hidup pun jadi takde makna. Maka teruskanlah hidup di bawah tempurung dan sentiasa menganggap bumbung tempurung tu langit. Keciknya dunia.